Jedan pedesetogodišnji Baranjac u invalidskim kolicima, obučen u šokačku narodnu nošnju, koji tugu utapa u rakiji, ipak odlučuje ispovjediti se Bogu, da izbaci iz sebe teški teret i da se na koncu vrati normalnom životu. Kroz emotivnu ispovijed priča o svom djedu, koji je (možda jedini na svijetu) bio zvonar i u pravoslavnoj i u katoličkoj crkvi i od koga je naučio da nikoga ne mrzi, o progonstvu u Domovinskom ratu, kad ga je nakratko mržnja ipak obuzela, o novoj državi u koju se razočarao jer su je malobrojni pojedinci opljačkali i upropastili, o sinu koga je pljusnuo kad je saznao da je „gej“; pa o kćerci zubarici kojoj nije htio pomoći kad je odlučila da se s momkom iseli u Kanadu jer za nju u Baranji i domovini nije bilo posla. Ima li snage nastaviti sa životom ili...

Tekst, režija i izvedba:

Branko Katalinić